TURKUAZ

        Üzerinde beyaz incelik bir giysi, eteğinin altında üşüyen bacakları, soğuktan kızaran burnuna rağmen, gözlerinde kocaman bir umut vardı. Her şeye rağmen gülümsüyordu. Yolun sonuna gelmişti Natalie. Heyecanlı olduğu kadar korkuyordu. Beyninin içinde kendisi gibi koşuşan kadın sonunda terk etmişti ruhunu. Sessizlikle sevişen soğuğun inlemeleri gibi nefes alıyordu. Hiç bilmediği, duymadığı, görmediği, yolculuğun biletini nasıl girmişti cebine?   Sol kolunu sıvayarak turnike ile sıkmaya başladı. Bembeyaz teni çok narindi, pembeden mora çalan bir renge dönerken, cebine bu bileti kimin koyduğu anımsadı. Hayalleri de pembeydi, hepsi de gerçekleşecek kadar güzeldi. Kararını çoktan vermesine rağmen, bunu yapmak hiçte kolay değildi. Hava giderek fahişenin hayatının kararması gibi kararıyordu.    Tüm hayatı, anıları, arkadaşları, sevgilileri, ailesi, ... etrafında tıpkı bir hayalet gibi dönerek, geçmişi hatırlatıyordu. Peki neydi geçmiş? Kim ona ne yapmıştı? Neden ölüm en pis hali

    İzlediğim 2 saatlik bir filmle tanıştım kendisiyle derinlemesine etkiledi beni. Sanatı, yaşama ve duyguları en önemlisi de kadınlığı..    Frida Kahlo devrimci bir ressamdı. Hayatı boyunca vazgeçemeyeceği unsurlardan biri devrim olacaktı. Devrimcilik onun için güçlü bir tutkuydu ve var oluşunu onunla başlattı. 1907’de dünyaya gelmesine rağmen asıl doğum tarihim dediği 7 Temmuz 1910’da Meksika Devrimi tarihiyle değiştirmeyi isteyecek kadar büyüktü devrim tutkusu.    Doğum tarihi Frida’ya sorulduğunda “ Ben bir devrimle birlikte doğdum. Duyduk duymadık demeyin. Gün ışığını görünceye dek isyanın coşkusuyla dolup, böyle bir ateşin ortasında doğdum ben. Gün kavurucuydu ve o gün tüm yaşamım boyunca beni sarıp sarmaladı. Çocukken bir kıvılcım gibi çıtırdardım. Büyüyünce tepeden tırnağa alev kesildim. Ben bir devrimin kızıyım, buna hiç şüphe yok, bir de atalarımın taptığı ihtiyar tanrısının. 1910’da doğdum. Mevsim yazdı. Kısa zaman sonra el Gran I nsurrecto (büyük isyancı) Emiliano